Kapliczka ze Staniszewskiego z przełomu XIX i XX w.
Postawiono ją na przełomie XIX i XX w. To kapliczka domkowa – ma ściany, dach i okienka. Jej „mieszkanką” jest Matka Boska z Kalwarii Pacławskiej. To rezydentka na tych terenach rzadka, bowiem najczęściej spotykanym tu wizerunkiem Matki Bożej jest ten z pobliskiego, leżajskiego sanktuarium.
Przy kapliczce zamocowano również dzwonek loretański. Zwyczaj ten zakorzenił się w Polsce w XVII w., kiedy to pielgrzymi przywozili z włoskiego Loreto – miejscowości, w której stoi „dom Matki Bożej” – poświęcone Najświętszej Panience dzwonki. Ich dźwięk rozlegający się z kapliczek lub budowanych w polach niewielkich dzwonnic miał przypominać wiejskiej społeczności o modlitwie „Anioł Pański”, o nabożeństwach majowych czy różańcowych. Wzywał również do gaszenia pożaru. Według najdawniejszych przekazów miał także odganiać pioruny, złe moce oraz płanetników – podniebne demony przyciągające chmury z burzą i gradem.
Więcej na temat naszej kapliczki można przeczytać w ETNOnotatniku!