ETNOnotatnik

W sierpniu każdy kwiat woła...

W sierpniu każdy kwiat woła – zanieś mnie do kościoła!

Nazwa święta Matki Boskiej Zielnej pochodzi od zielnych bukietów przynoszonych tego dnia do kościoła celem poświęcenia.

W skład wiązanek święconych w tym dniu wchodziły przede wszystkim różnego rodzaju zioła i kwiaty, takie jak dziurawiec (zwany dzwonkami Panny Marii), rumianek, bylica boże drzewko, piołun, mięta, lubczyk i inne. Dodatkowo do bukietów dodawano kłosy zbóż, makówki oraz czerwone jabłka nabite na patyczki. Bukiety te były bardzo okazałe, należało poświęcić tyle ziół, aby wystarczało na cały rok. Wierzono, że poświęcone wiązanki mają właściwości magiczne oraz lecznicze. Zawieszano je przy drzwiach wejściowych lub zatykano między belki, aby chroniły domostwo przed gradem i piorunami oraz złymi mocami.

Poświęcone zioła stosowano w leczeniu różnego rodzaju chorób, dodawano je także do ciepłej wody, którą pojono krowy po ocieleniu. Z kolei ziarno z poświęconych kłosów dodawano do zboża przeznaczonego do siewu. Ziele z poprzedniego roku powinno zostać spalone, nie wolno było go wyrzucić.

Zwyczaj święcenia zielnych bukietów w dniu Matki Boskiej Zielnej jest wciąż żywy. Dzisiaj są to już niewielkie wiązanki, zanika także wiara w ich leczniczą i ochronną moc.

Źródło: Krzysztof Ruszel Leksykon kultury ludowej w Rzeszowskiem, Rzeszów 2004.

Adam Setkowicz – Matka Boska wśród łąk